De eerste sterrenstelsels zijn gevormd in het vroege heelal. Doordat het in het heelal op sommige plekken dichter was door materie begon door de zwaartekracht de uitdijing van het heelal te stagneren, en stortte de materie ineen. Deze materie begon door de zwaartekracht soms te roteren en begon tegenwicht te bieden aan de zwaartekracht en een stelsel is gemaakt. Op dat moment nog zonder sterren. In zo'n enorme stelsel begon dit hele proces opnieuw, alleen dan op veel kleinere schaal. Wolken van gas en materie begonnen door zwaartekracht te roteren en klonterde samen tot er een ster was geboren. Zo is onze eigen Melkweg, het sterrenstelsel waar wij ons in bevinden, ook ooit ontstaan. In onze sterrenstelsel zijn ongeveer tussen 150 en 200 miljard sterren. Als je van de ene kant naar de andere kant van de Melkweg wil, moet je ongeveer 100.000 lichtjaar reizen. Maar er zijn ook veel grotere sterrenstelsels die over de 500 miljard sterren houden. Hiermee zeggen we ook gelijk, er kan geen ster zijn buiten een sterrenstelsel omdat een ster materie van een stelsel nodig heeft om te ontstaan. Nu zijn er wel sterren gevonden buiten een stelsel, ook een aantal clusters. Deze sterren zijn ooit wel een deel geweest van een stelsel, maar zijn eruit geslingerd. Dit kan zijn door bijvoorbeeld een botsing tussen 2 sterrenstelsels of door een superzwaar zwart gat.

Er zijn verschillende soorten sterrenstelsels. Onze Melkweg is een spiraalvormige stelsel, maar je hebt ook een elliptisch en onregelmatige sterrenstelsels. De vorm van een sterrenstelsel wordt bepaald door de massa en impulsmoment, de hoeveelheid draaiing.

Op de foto links ziet u de Andromedanevel. Deze sterrenstelsel komt richting onze Melkweg en zullen over ongeveer 5 miljard jaar botsen. De Andromedanevel kun je met het blote oog al zien in een donkere omgeving.